Występują w postaci oliwek, szamponów i płynów. Lekarz może zalecić leczenie dwuprocentowym ketokonazolem, a w ostateczności przepisać odpowiednie lotiony i aerozole zawierające glikokortykosteroidy. Data aktualizacji: 04.06.2018 Opublikowano: 12.03.2018 r. Łojotokowe zapalenie skóry u niemowląt określane jest często mianem
Według naukowców z Danii, oznaki atopowego zapalenia skóry (AZS) są obecne na długo przed pojawieniem się właściwych symptomów, nawet u miesięcznych niemowląt. Ich badanie wykazało, że poziom eozynofilowego białka X (EPX) – czyli markera komórek zapalnych – w moczu u noworodków ma związek z podwyższonym ryzykiem alergii, nosowej eozynofilii oraz egzemy u sześciolatków. Badacze z Uniwersytetu Kopenhaskiego chcieli sprawdzić, czy choroba alergiczna może być aktywna, zanim rozwiną się jej objawy, a także czy istnieją biomarkery przydatne w celu ustalenia przebiegu i rozwoju choroby. Zobacz film: "Dlaczego warto wykonywać badania profilaktyczne?" Jak powiedział Hans Bisgaard – profesor pediatrii i główny autor badania – okazało się, że u dzieci urodzonych przez chore na astmę matki, poziom EPX w moczu może pomóc w przewidzeniu rozwoju symptomów alergicznych. 1. Przebieg badań nad biomarkerami atopowego zapalenia skóry Naukowcy zmierzyli poziom EPX i kilku innych markerów stanów zapalnych u 369 zdrowych niemowląt w wieku jednego miesiąca, które zostały urodzone przez matki chore na astmę. Oceniano reakcje uczuleniowe na 16 powszechnych alergenów pokarmowych oraz alergenów wziewnych u dzieci w wieku 6 miesięcy, 18 miesięcy, 4 lat oraz 6 lat. Ponadto badano poziom EPX we krwi. Nosowa eozynofilia była badana poprzez pobranie wymazu z nosa u dzieci sześcioletnich, a alergiczny nieżyt diagnozowano do 6 roku życia na podstawie wywiadów z rodzicami dzieci i dotychczasowych symptomów u maluchów. Notowano również objawy wskazujące na astmę oraz postawione diagnozy astmy i egzemy. W pierwszym roku życia u 4 proc. dzieci rozwinęły się symptomy wskazujące na astmę, a u ponad 1/4 (czyli 27 proc.) dzieci rozpoznano egzemę. Kolejne 17 proc. dzieci miało objawy astmy, a 15 proc. symptomy egzemy przed ukończeniem 6 roku życia. Kiedy naukowcy przeanalizowali dane w celu ustalenia zależności między poziomem EPX u niemowląt a późniejszymi objawami i diagnozami, odkryli, że podniesiony poziom EPX u miesięcznych dzieci miał związek z wyższym o 49 proc. ryzykiem uczuleń. Wyniki badań mają znaczenie zarówno w przypadku alergenów pokarmowych, jak i wziewnych. Wysokie EPX wskazuje również na trzykrotnie większe ryzyko wystąpienia nosowej eozynofilii. 2. Znaczenie badań nad biomarkerami Wyniki badań duńskich naukowców sugerują, że istnieje wczesna aktywacja eozynofilowa przed wystąpieniem u dzieci wyprysków atopowych. Dr Bisgaard zauważa, że wyniki badań jego zespołu znajdują potwierdzenie we wcześniejszych badaniach. Jedno z nich dotyczyło zwiększonego stężenia wydychanego tlenku azotu u zdrowych dzieci, które miało związek z późniejszym zdiagnozowaniem symptomów w płucach. Drugie badanie wykazało zależność pomiędzy obecnością bakterii w drogach oddechowych a ryzykiem astmy w późniejszym okresie życia. Połączenie tych badań z najnowszymi stanowi argument na korzyść teorii, że proces chorobowy ma miejsce na długo przez wystąpieniem symptomów chorobowych. Wyniki badań mogą mieć praktyczne zastosowanie. Wiedza na temat biomarkerów chorób może w przyszłości pozwolić na szybkie zidentyfikowanie grup wysokiego ryzyka zachorowania już w bardzo młodym wieku. Dzięki temu możliwe będzie skuteczne zapobieganie astmie oraz zindywidualizowane leczenie wielu chorób. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Monika Łapczyńska Położna, fizjoterapeuta, instruktorka szkoły rodzenia, masażystka I stopnia, instruktor rekreacji ruchowej, absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.W większości przypadków skłonność do atopowego zapalenia skóry jest dziedziczna. Gwałtowność reakcji chorobowej ma jednak często uwarunkowanie psychosomatyczne. Atopowe zapalenie skóry zazwyczaj ujawnia się wcześnie, bo już między 3. a 6. miesiącem życia dziecka – na szczęście u około 40 proc. dzieci choroba ustępuje z
Ta przewlekła choroba skóry stosunkowo często rozwija się u niemowląt. Na szczęście wiemy o niej coraz więcej i coraz skuteczniej możemy sobie z nią radzić. Czym jest atopowe zapalenie skóry? AZS to choroba skóry, która często dotyka niemowlęta. Diagnozuje się ją już między trzecim a szóstym miesiącem życia dziecka. Objawia się głównie swędzącą wysypką w charakterystycznych miejscach – na policzkach, w zgięciach łokci i kolan. W zależności od postaci choroby, może występować również zmiana w fizjologii skóry oraz zaburzenia układu immunologicznego. AZS charakteryzuje się także nawrotowością, podczas przebiegu choroby mogą występować okresy bezobjawowe. Europejska Akademia Alergologii i Immunologii Klinicznej wyróżniła kilka przyczyn AZS. Z jednej strony, problem mogą stanowić skłonności genetyczne, czasem czynnikiem zapalającym są drobnoustroje na powierzchni skóry. Jest też odmiana wewnątrzpochodna, w której nie występują charakterystyczne w tym schorzeniu przeciwciała IgE, będące reakcją na różnego typu alergeny. Zasadniczo, wyżej wspomniana instytucja wyróżniła dwie grupy przyczyn – alergiczne i niealergiczne. W tej pierwszej znajduje się kontakt z roztoczami, określonymi składnikami pożywienia czy chemikaliami zawartymi na przykład w kosmetykach. Do drugiej grupy należeć mogą przesuszenie skóry, duży stres i właśnie skłonności odziedziczone po krewnych. Niezależnie od podłoża, wymienione wyżej czynniki mogą nasilić objawy, jeżeli dziecko choruje na AZS. Diagnostyka AZS nie zdiagnozujemy sami. Jeżeli dostrzeżemy na skórze naszego dziecka zmiany skórne, którym będzie towarzyszył świąd, powinniśmy się z maluszkiem udać do dermatologa, który z całą pewnością stwierdzi, jakie schorzenie skóry wystąpiło. Podczas diagnozowania AZS najważniejszy jest wywiad lekarski. Dermatolog powinien nas zapytać o kilka kwestii. Przede wszystkim ważna jest informacja, czy występują zmiany skórne i swędzenie. Innym objawem jest przewlekłość zmian i ich nawrotowość. W diagnozie pomoże także umiejscowienie plam w charakterystycznych miejscach. Na AZS może lekarza naprowadzić również suchość, a nawet rogowacenie skóry. Ustalając podłoże choroby, lekarz może zapytać o to, jak dziecko czuje się po zjedzeniu niektórych pokarmów i czy jego skóra reaguje w jakiś sposób z niektórymi materiałami, na przykład wełną. Przed wizytą dobrze jest też ustalić, czy w najbliższej rodzinie występowało to schorzenie. Podczas diagnostyki, należy wykonać także niezbędne testy, na przykład morfologię krwi, w celu ustalenia ewentualnego podwyższenia poziomu IgE w surowicy krwi. Przeprowadza się również skórne testy punktowe, których dodatni wynik świadczy o AZS. Charakterystyczne w przebiegu choroby jest również zjawisko nazywane białym dermografizmem, polegające na zblednięciu skóry po jej zadrapaniu. Jak radzić sobie z AZS? Najważniejsze jest unikanie tych czynników, które powodują nasilenie choroby. Ponieważ ma ona charakter przewlekły, może występować także w późniejszym od niemowlęctwa wieku. Leczenie, w zależności od nasilenia objawów i przyczyn może obejmować kurację lekami antyhistaminowymi, czy odczulanie. Istotna jest też profilaktyka i odpowiednia dbałość o skórę dziecka, ponieważ dzięki nim możemy praktycznie całkowicie wyeliminować nawroty choroby, po zakończeniu leczenia ostrzejszych objawów. Jakie metody możemy stosować? Przede wszystkim, należy zadbać o odpowiedni poziom nawilżenia skóry dziecka. W tym mogą pomóc kąpiele w specjalnych, przeznaczonych dla skóry atopowej olejkach i nakładanie po kąpieli specjalnych emolientów. Z maluszkiem trzeba się obchodzić delikatnie, po myciu osuszać go, nie pocierając skóry szorstkim ręcznikiem. Pomocne jest także wyeliminowanie takich detergentów spośród produktów do prania, które mogą podrażniać skórę. Jeżeli chcecie dowiedzieć się czegoś więcej na temat AZS u niemowląt zajrzyjcie na stronę Ciemieniucha to grube, tłuste łuski na główce dziecka. Przyczyną jej powstania jest nieprawidłowa praca gruczołów łojowych skóry dziecka. Ciemieniucha może występować także na skórze buzi, tułowiu i w okolicach krocza. Nieodpowiednio usuwana może spowodować stan zapalny skóry. Zobacz, jak wygląda ciemieniucha i jakie sposoby „To atopowe zapalenie skóry” – taką diagnozę słyszy mama co piątego dziecka w Polsce. Co to za choroba i jak mu pomóc? Skórę z AZS trzeba chronić i specjalnie pielęgnować, a poza tym unikać alergenów mogących zaostrzyć przebieg choroby. Po każdej kąpieli skórę dziecka trzeba posmarować emolientem. Spis treściAtopowe zapalenie skóry: trzy fazy, jedna diagnozaAtopowe zapalenie skóry: źródło stresuAtopowe zapalenie skóry: staranna pielęgnacjaKiedy trzeba podać leki w atopowym zapaleniu skóryAtopowe zapalenie skóry u dzieci - diagnostyka i leczenie Atopowe zapalenie skóry to przewlekła choroba o podłożu alergicznym. W ostatnich latach wyjątkowo częsta. Lekarze szacują, że choruje na nią już 20 proc. dzieci. Jej przyczyny nie są do końca poznane. Wiadomo, że ma ona związek z nieprawidłowym działaniem układu odpornościowego. Zaburzenia mechanizmów regulacyjnych prowadza do nadprodukcji przeciwciał IgE, kierowanych następnie przeciw cząsteczkom, które organizm uzna za niebezpieczne. AZS jest uwarunkowane genetycznie. Dziecko, którego jedno z rodziców cierpi na AZS, jest w 20–40 proc. zagrożone odziedziczeniem choroby. Gdy oboje rodzice są chorzy, ryzyko rośnie nawet do 60 proc. Atopowe zapalenie skóry: trzy fazy, jedna diagnoza Możesz podejrzewać, że twoje dziecko ma AZS, jeśli jego skóra jest sucha i towarzyszy temu silny świąd. Jednak diagnozę może postawić tylko lekarz dermatolog lub alergolog. W przebiegu AZS rozróżnia się trzy fazy. Pierwsza obejmuje okres od 3.–6. miesiąca do 2. roku życia. Wysypka grudkowo-pęcherzykowa, której towarzyszy rumień, występuje najczęściej na policzkach i owłosionej skórze głowy. Druga, faza dziecięca, może rozwinąć się z fazy niemowlęcej bądź pojawić się między 3. a 12. rokiem życia. Zmiany skórne umiejscawiają się głównie pod kolanami i w zgięciach łokci, a także na grzbietach rak i stóp. Maja skłonność do lichenifikacji (skóra staje się zgrubiała, szorstka). U młodzieży wysypka może obejmować dużą powierzchnię skóry, a zmiany są niemal identyczne po obu stronach ciała. Atopowe zapalenie skóry: źródło stresu AZS jest dla chorych źródłem wielu problemów. Pierwszy to silny świąd, z powodu którego dziecko może budzić się w nocy nawet kilkanaście razy. Uporczywe drapanie uszkadza skórę, sprawiając, że wnikają w nią bakterie (np. gronkowiec złocisty), zanieczyszczenia bądź alergeny, pogłębiając stan zapalny. Kolejny to wygląd skóry. Czerwona, pokryta wysypka i łuszcząca się bywa powodem wstydu. Wreszcie, im cięższy przebieg AZS, tym większe prawdopodobieństwo, że pojawia się również inne formy alergii, jak alergiczny nieżyt nosa czy astma oskrzelowa. Atopowe zapalenie skóry: staranna pielęgnacja AZS wymusza na chorych specjalny tryb życia. Ich skóra (na skutek nieprawidłowego metabolizmu lipidów naskórka) jest pozbawiona naturalnej bariery ochronnej. Z tego powodu jest przesuszona i wymaga odpowiedniego traktowania. Podstawą jest pielęgnacja. Dziecku z AZS nie pomoże zwykły balsam do ciała. Jego skórę trzeba natłuszczać emolientem – preparatem, który pomaga wytwarzać na skórze film lipidowy zabezpieczający ja przed nadmierna utrata wody i wzmacniający barierę lipidową. Efekt działania emolientów utrzymuje się ok. 4 godzin, dlatego te zabiegi trzeba często powtarzać. Emolientów w postaci żelu, emulsji lub oliwki używa się również do powinno kąpać się raz dziennie przez maksymalnie kwadrans w ciepłej wodzie z dodatkiem emolientu. Po kąpieli ciało trzeba delikatnie osuszyć, przykładając do skóry ręcznik, i od razu nałożyć preparat natłuszczający. Paznokcie muszą być krótko obcięte. Również odzież musi spełniać pewne kryteria: być przewiewna, najlepiej z bawełny, w jasnych kolorach (barwniki do farbowania tkanin też mogą uczulać). Ubrania trzeba prac w hipoalergicznym proszku bez detergentów, dokładnie płukać i prasować. Kiedy trzeba podać leki w atopowym zapaleniu skóry U większości dzieci symptomy choroby zanikają najpóźniej pod koniec okresu dojrzewania. Ale niemal jedna trzecia walczy z tą chorobą skóry całe życie. Są okresy, kiedy można o niej zapomnieć, ale są też fazy jej zaostrzenia. Wówczas konieczne jest specjalistyczne leczenie. Metody zależą od wieku dziecka i stanu jego skóry. Jeśli dokucza tylko swędzenie, lekarz zaleca leki przeciwhistaminowe. Dzieciom, które tak drapały skórę, że doszło do zakażenia bakteryjnego, trzeba podać antybiotyk. Jeśli zmiany są ostre, konieczne może być miejscowe podanie sterydów, które złagodzą stan zapalny. Ostatnio preparaty zawierające sterydy coraz częściej zastępowane są maściami przeciwzapalnymi (inhibitorami kalcyneuryny) – mają takie samo działanie, ale nie szkodzą skórze. W niektórych przypadkach stosuje się też naświetlanie promieniami UV. Poza lekami pomocna jest również pomoc psychologa. Zmiany na skórze źle wpływają na psychikę dziecka, powodując stres i problemy z samoakceptacją, co może dodatkowo zaostrzać objawy choroby. To błędne koło przerwać może jedynie pomoc specjalistów. Naucz dziecko żyć z chorobą Życie z atopowym zapaleniem skóry będzie dla dziecka łatwiejsze, jeśli nauczysz je, że powinno unikać sytuacji, w których choroba może się zaostrzyć: mycia rąk zwykłym mydłem jedzenia cytrusów i pomidorów (mogą silnie uczulać) oraz produktów zabronionych przez lekarza, jeśli ten stwierdził alergię pokarmową przebywania w pobliżu osób palących papierosy stresu i nerwów, silnych emocji zwierząt futerkowych, zwłaszcza kotów i psów leżenia na dywanie albo wykładzinie (ze względu na roztocza kurzu) nadmiernego wysiłku fizycznego (pot może silnie podrażnić skórę) Atopowe zapalenie skóry u dzieci - diagnostyka i leczenie Atopowe zapalenie skóry (AZS) to choroba na całe życie. Najczęściej pojawia się u noworodków lub między 6. a 7. rokiem życia.. Diagnostyka jest dosyć złożona, szczególnie jesli chodzi o najmniejsze dzieci. W jaki sposób diagnozuje się atopowe zapalenie skóry ? Czy istnieje skuteczne lekarstwo na atopowe zapalenie skóry? Posłuchaj naszego eksperta - pediatry Andrzeja Mierzeckiego z kliniki ENEL MED. miesięcznik "Zdrowie"Zapalenie skóry u niemowląt jest genetycznie zdeterminowaną, zapalną, alergiczną patologią skóry, która z reguły jest wywoływana przez alergeny lub toksyny. Choroba występuje we wczesnym wieku i może zniknąć w wieku 4 lat lub pozostać na całe życie.
Atopowe zapalenie skóry (AZS) to choroba, w której można jedynie zmniejszać objawy, stosując odpowiednie leki i pielęgnację. Głównym objawem atopowego zapalenia skóry jest świąd. Swędzenie bywa tak uciążliwe, że chory nie może spać i normalnie funkcjonować. Atopowe zapalenie skóry kojarzy się głównie z dziećmi, ale chorują też dorośli. Związana z pojęciem AZS atopia to wrodzona skłonność do reakcji alergicznych w odpowiedzi na rozmaite antygeny. W przypadku AZS reakcje te dotyczą skóry. Spis treściAtopowe zapalenie skóry - co to za choroba?Atopowe zapalenie skóry - przyczyny AZSAtopowe zapalenie skóry – objawyAtopowe zapalenie skóry - co zaostrza objawy?Atopowe zapalenie skóry – leczenieAtopowe zapalenie skóry - zasady pielęgnacji Atopowe zapalenie skóry - rozpoznanieAtopowe zapalenie skóry a budowa i funkcje skóryAtopowe zapalenie skóry a atopia Atopowe zapalenie skóry - co to za choroba? Atopowe zapalenie skóry - AZS (łac. dermatitis atopica) to przewlekła choroba zapalna skóry. Atopowe zapalenie skóry u dzieci i atopowe zapalenie skóry u dorosłych ma podobne objawy - najbardziej charakterystycznym jest uporczywy świąd, który znacząco pogarsza jakość życia pacjentów. Warto podkreślić, że AZS to nie to samo, co łojotokowe zapalenie skóry. W przebiegu atopowego zapalenia skóry często dochodzi na zmianę do wygaszania i ponownego nasilania się objawów choroby. Obecnie uważa się, że rozwój atopowego zapalenia skóry ma związek z kombinacją czynników genetycznych, środowiskowych oraz immunologicznych. Atopowe zapalenie skóry - przyczyny AZS Przyczyny atopowego zapalenia skóry nie są do końca poznane. Wiadomo, że atopowe zapalenie skóry jest związane z zaburzeniami funkcjonowania skóry. Ich istotą jest utrata ochronnej funkcji naskórka. Struktura naskórka zostaje zmieniona: dochodzi do rozluźnienia połączeń pomiędzy jego komórkami oraz utraty zewnętrznej warstwy lipidów (tzw. płaszcza lipidowego skóry). Te zmiany uniemożliwiają funkcjonowanie naskórka jako bariery. Z powierzchni ciała łatwiej odparowuje woda, przez co skóra staje się przesuszona. Od strony zewnętrznej ułatwione jest z kolei wnikanie czynników infekcyjnych, zanieczyszczeń oraz obcych substancji. Skóra staje się nadwrażliwa i podrażniona. Pojawia się również charakterystyczny świąd. Jeśli chodzi o czynniki genetyczne AZS, szczególną rolę przypisuje się genom kodującym filagrynę, czyli jedno z białek budujących barierę naskórkową. Genetyczne zaburzenie budowy tego białka jest przyczyną części przypadków atopowego zapalenia skóry. Choroba rozwijająca się na tym podłożu ma zwykle cięższy przebieg i gorzej odpowiada na leczenie. Z drugiej strony, atopowe zapalenie skóry związane jest z przestawieniem układu odpornościowego w stronę reakcji alergicznych oraz produkcji dużych ilości czynników zapalnych. Nie wiadomo jednak, w którą stronę zachodzi ciąg przyczynowo - skutkowy. Być może to uszkodzony naskórek stanowi miejsce wnikania obcych substancji i alergenów, które następnie przyczyniają się do rozregulowania układu immunologicznego. Inna hipoteza mówi o tendencji do reakcji alergicznych i zapalnych, które prowadzą do uszkodzenia bariery skórnej. Rozwojowi atopowego zapalenia skóry mogą sprzyjać także pewne czynniki środowiskowe. Podobnie jak w przypadku innych chorób alergicznych, jedną z popularnych teorii dotyczących przyczyn rozwoju AZS jest tzw. "hipoteza nadmiernej higieny". Zgodnie z tą hipotezą, ograniczanie kontaktu dziecka z różnymi substancjami we wczesnym dzieciństwie (poprzez wychowywanie w "sterylnych" warunkach) uniemożliwia prawidłowy rozwój układu immunologicznego i powoduje występowanie rozmaitych reakcji nadwrażliwości w późniejszych etapach życia. Warto również wspomnieć o istotnej roli czynników psychologicznych, które mogą przyczyniać się do występowania zaostrzeń procesu chorobowego. Nasilenie objawów AZS często występuje w momentach doświadczania przez pacjentów silnych emocji bądź sytuacji stresowych. Atopowe zapalenie skóry – objawy Pierwsze objawy atopowego zapalenia skóry zwykle pojawiają się już w dzieciństwie. W zależności od źródła uważa się, że tylko u 5-15% pacjentów choroba rozpoczyna się po 5. roku życia. Typowe objawy atopowego zapalenia skóry: zmiany skórne o typie rumieniowym, grudkowym, często także wysiękowym skóra jest przesuszona, ma tendencję do pękania i przebarwień charakterystycznym objawem jest uciążliwy świąd, powodujący nieustanne drapanie (szczególnie w nocy, gdy pacjent nie jest w stanie się kontrolować) drapanie powoduje z kolei dalsze podrażnienia - w ten sposób powstaje błędne koło, powodujące stałe pogarszanie się stanu skóry charakterystycznym objawem jest tzw. lichenifikacja skóry. Powierzchnia skóry wygląda wówczas tak, jakbyśmy oglądali ją w powiększeniu - wszelkie nierówności stają się widoczne gołym okiem drugim zjawiskiem typowym dla AZS jest biały dermografizm. Polega on na powstawaniu białych śladów na skórze pod wpływem jej zadrapania przewlekła postać atopowego zapalenia skóry prowadzi do pogrubienia skóry. Atopowe zapalenie skóry ma tendencję do zajmowania tzw. powierzchni zgięciowych kończyn, to znaczy dołów łokciowych i podkolanowych. Inne charakterystyczne miejsca to tułów oraz dłonie. Te lokalizacje zmian skórnych są typowe dla dorosłych oraz starszych dzieci. U niemowląt pierwsze zmiany pojawiają się zwykle na twarzy. Atopowe zapalenie skóry - co zaostrza objawy? Wykwity skórne mogą się nasilać pod wpływem rozmaitych czynników, takich jak: zmiany temperatury otoczenia niektóre rodzaje kosmetyków i materiałów (w szczególności wełna) alergeny wziewne i pokarmowe Przebieg atopowego zapalenia skóry zwykle obejmuje następujące po sobie okresy zaostrzeń i remisji (wygaszania). Choroba niesie ze sobą również ryzyko występowania powikłań, takich jak na przykład nadkażenia zmian skórnych przez czynniki infekcyjne. Dzieci, u których rozpoznano AZS, znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka zachorowania na inne schorzenia o podłożu alergicznym (np. astmę oskrzelową i alergiczny nieżyt nosa). Warto również pamiętać, że atopowe zapalenie skóry istotnie wpływa na jakość życia pacjentów; szczególnie uciążliwym zjawiskiem jest nieustanny świąd skóry. Objaw ten bywa również przyczyną występowania zaburzeń snu. Atopowe zapalenie skóry – leczenie Leczenie atopowego zapalenia skóry jest procesem długotrwałym i złożonym. Do dyspozycji pozostają zarówno metody farmakologiczne, jak i niefarmakologiczne. Wśród najważniejszych wymienia się: atopowe zapalenie skóry - leczenie niefarmakologiczne Podstawą terapii atopowego zapalenia skóry jest pielęgnacja za pomocą specjalnych środków, nazywanych emolientami. Są to preparaty na bazie tłuszczów, których zadaniem jest odbudowa płaszcza lipidowego skóry i „naprawa” bariery naskórkowej. Regularne stosowanie emolientów zatrzymuje wodę w głębszych warstwach skóry i zapobiega jej wysychaniu. W pielęgnacji skóry atopowej należy unikać kosmetyków zawierających substancje drażniące, zapachowe oraz konserwanty. W przypadku współistniejących alergii pokarmowych, konieczne jest przestrzeganie odpowiedniej diety eliminacyjnej. Nie są również wskazane długie i gorące kąpiele. Warto obserwować swój organizm i unikać czynników, które powodują zaostrzenie zmian skórnych (wełniane ubrania, alergeny wziewne, stres). Bardzo istotną metodą leczenia AZS jest fototerapia. Jest to leczenie za pomocą promieniowania ultrafioletowego. Polega ono na naświetlaniu powierzchni skóry objętych procesem chorobowym specjalnie dobraną wiązką światła. Fototerapia wpływa na złagodzenie świądu oraz reakcji zapalnych. Tej metody nie stosuje się jednak u dzieci poniżej 12-go roku życia. atopowe zapalenie skóry - leczenie farmakologiczne miejscowe Przez wiele lat podstawą leczenia farmakologicznego AZS były miejscowo stosowane glikokortykosteroidy (nazywane potocznie sterydami). Mają one głównie działanie przeciwzapalne. W tej grupie leków znajduje się wiele preparatów o różnej sile i długości działania, co umożliwia indywidualne prowadzenie terapii. Maści na bazie glikokortykosteroidów są skuteczne w leczeniu zaostrzeń zmian skórnych. Niestety nie nadają się do stosowania przewlekłego – w długotrwałej terapii niosą ze sobą ryzyko wystąpienia skutków ubocznych (scieńczenie i zanik skóry, rozstępy). Drugą grupą leków miejscowych, stosowanych w leczeniu AZS są tzw. inhibitory kalcyneuryny. W tej grupie znajdują się dwa preparaty: takrolimus i pimekrolimus. Podstawową zaletą jest brak skutków ubocznych, typowych dla terapii za pomocą sterydów. Główną wadą pozostaje, póki co, ich wysoka cena. Ważną kwestią pozostaje stosowanie miejscowych środków odkażających, przede wszystkim antybiotyków. Ich użycie jest wskazane wyłącznie w sytuacji zainfekowania (nadkażenia) zmian skórnych. Nie należy stosować maści antybiotykowych "na wszelki wypadek". Takie postępowanie sprzyja bowiem rozwojowi oporności bakterii na antybiotyki. atopowe zapalenie skóry - leczenie farmakologiczne ogólne Brak zadowalającej odpowiedzi na terapię miejscową AZS może być wskazaniem do zastosowania leków działających ogólnoustrojowo. Są to środki mające na celu wyhamowanie reakcji zapalnych. Pierwszym rzutem takiej terapii są glikokortykoidy doustne. Podobnie jak w przypadku preparatów miejscowych, powinno się unikać ich przewlekłego stosowania. Inną grupą leków ogólnoustrojowych są tzw. immunosupresanty, hamujące nadmierną aktywność układu odpornościowego. Przedstawicielami tej grupy są np. metotreksat i cyklosporyna. Stosuje się je wyłącznie w ciężkich postaciach AZS. Wspomagająco w leczeniu AZS używane są leki przeciwhistaminowe, które pomagają przede wszystkim w opanowaniu uciążliwego świądu. Atopowe zapalenie skóry - zasady pielęgnacji Podstawą w radzeniu sobie z atopowym zapaleniem skóry jest delikatna higiena i codzienna pielęgnacja skóry, która sprawi, że bariera ochronna skóry zostanie odbudowana, a skóra przestanie swędzieć. Ważna jest systematyczność i konsekwencja. Istotne jest, aby utrzymywać właściwą rutynę pielęgnacyjną również w okresach poprawy skóry, aby działać prewencyjnie i wydłużać okresy pomiędzy zaostrzeniami. Poniżej kilka ważnych zasad: Bierz prysznic zamiast kąpieli, bo zbyt długie przebywanie w wodzie może wysuszać skórę, Pamiętaj, żeby woda była letnia – gorąca woda również wysusza skórę, Do mycia stosuj łagodne żele lub olejki do skóry atopowej, zmniejszające swędzenie skóry. Zapomnij o zwykłych mydłach i płynach do kąpieli, Po myciu delikatnie osusz skórę ręcznikiem – nie trzyj jej, Na jeszcze lekko wilgotną skórę nałóż balsam emolientowy do skóry atopowej, który odbuduje barierę ochronną skóry i zmniejszy swędzenie, W przypadku intensywnego swędzenia skóry, zawsze miej przy sobie spray przeciwświądowy do skóry atopowej – szczególnie nocą, przy łóżku, Ubranie i pościel pierz w specjalnych proszkach dla alergików lub atopików. Atopowe zapalenie skóry - rozpoznanie Zapalenie skóry związane z atopią rozpoznaje się na podstawie charakterystycznych objawów choroby. Nie istnieje jedno badanie diagnostyczne, które w 100% potwierdzałoby diagnozę. Ustaleniu rozpoznania służą tzw. kryteria Hanifina-Rajki. Jest to zbiór 27 kryteriów (objawów klinicznych), charakterystycznych dla atopowego zapalenia skóry. Wśród nich wyróżniamy 4 tzw. kryteria większe (główne) oraz 23 kryteria mniejsze (dodatkowe). Aby rozpoznać AZS, konieczne jest spełnienie co najmniej trzech kryteriów większych oraz trzech kryteriów mniejszych. Kryteria Hanifina-Rajki: Kryteria większe obejmują: świąd skóry charakterystyczną lokalizację zmian skórnych atopię występująca u pacjenta lub w jego rodzinie przewlekły i nawrotowy charakter schorzenia Kryteria mniejsze to: suchość skóry (xerosis) wczesny wiek pojawienia się zmian rybia łuska lub rogowacenie przymieszkowe dodatnie wyniki punktowych testów skórnych zwiększone stężenie IgE (atopia) nawracające zakażenia skóry nieswoisty wyprysk rąk i/lub stóp wyprysk sutków zapalenie czerwieni wargowej nawrotowe zapalenie spojówek stożek rogówki (keratokonus) zaćma podtorebkowa zacienienie wokół oczu objaw Denniego i Morgana (fałd oczny) biały dermografizm przedni fałd szyjny świąd skóry po spoceniu nietolerancja pokarmów nietolerancja wełny zaostrzenie stanu skóry po stresie rumień twarzy łupież biały podkreślenie mieszków włosowych. W diagnostyce atopowego zapalenia skóry pomocne mogą być badania w kierunku alergii, takie jak np. poziom przeciwciał IgE we krwi. Możliwe jest również zbadanie poziomu tych przeciwciał przeciwko konkretnym alergenom. Pozwala ono na ustalenie, na co konkretnie jest uczulony dany pacjent. Atopowe zapalenie skóry a budowa i funkcje skóry Skóra jest jednym z największych narządów pod względem powierzchni w naszym organizmie - przeciętnie zajmuje ona od 1,5 do 2 m². W budowie skóry wyróżniamy trzy podstawowe warstwy: naskórek skórę właściwą tkankę podskórną Każda z nich zbudowana jest z innego rodzaju komórek. W warstwie najbardziej zewnętrznej - naskórku - dominują ciasno przylegające do siebie keratynocyty. Ich zadaniem jest utworzenie szczelnej bariery przed środowiskiem zewnętrznym. W naskórku występują również melanocyty, czyli komórki odpowiedzialne za kolor skóry. Ich liczba jest uzależniona od rodzaju karnacji danej osoby. Kolejna warstwa, czyli skóra właściwa, zbudowana jest przede wszystkim z tkanki łącznej. Oglądając fragment skóry właściwej pod mikroskopem, możemy dodatkowo zauważyć rozmaite struktury: gruczoły potowe gruczoły łojowe naczynia krwionośne zakończenia nerwowe mieszki włosowe W tkance podskórnej znajdują się natomiast między innymi komórki tłuszczowe. Oczywiście budowa skóry różni się w zależności od regionu naszego ciała. Przykładowo na skórze dłoni nie znajdziemy włosów ani gruczołów łojowych, za to występuje tam największe w całym organizmie zagęszczenie gruczołów potowych. Duże zróżnicowanie dotyczy również grubości naskórka, który w okolicach pięt może osiągać nawet 2 mm grubości. Warto uświadomić sobie, że skóra nie jest jedynie bierną powłoką, pokrywającą nasze ciało. Narząd ten uczestniczy aktywnie na przykład w regulacji temperatury organizmu czy gospodarce wodno-elektrolitowej. Skóra pełni funkcję bariery: zapobiega nadmiernej utracie wody, ale również chroni nas przed niekorzystnym działaniem czynników zewnętrznych. Ścisłe połączenia pomiędzy komórkami naskórka umożliwiają obronę przed wnikaniem mikroorganizmów. Skóra stanowi miejsce wytwarzania witaminy D, biorąc tym samym istotny udział w gospodarce hormonalnej. Praca skórnych gruczołów potowych to z kolei jeden z najskuteczniejszych mechanizmów termoregulacji. Atopowe zapalenie skóry a atopia W nazwie atopowego zapalenia skóry zawarte jest pojęcie atopii, czyli zjawiska leżącego u podłoża tego schorzenia. Czym więc jest atopia? Nazwą tą określamy wrodzoną predyspozycję do reakcji alergicznych w odpowiedzi na rozmaite antygeny. Układ immunologiczny osoby z atopią jest "przestawiony” w kierunku odpowiedzi alergicznych. Tacy pacjenci posiadają we krwi wysokie stężenia przeciwciał typu IgE, które stanowią główne przeciwciała odpowiadające za rozwój alergii. Oprócz atopowego zapalenia skóry, atopia może być związana z występowaniem innych schorzeń o podłożu alergicznym: astmy oskrzelowej alergicznego nieżytu nosa alergii pokarmowych Choroby te mogą również ze sobą współistnieć. W czym pomoże dermatolog? Jaka to choroba? Pytanie 1 z 12 Co dolega temu dziecku? Atypowe zapalenie skóry Atopowe zapalenie skóry Atypiczne zapalenie skóry
FwY4C.atopowe zapalenie skóry u niemowląt zdjęcia
